Het tekort aan bekwaam personeel in de zorg is zo nijpend dat veel werkgevers geen ruimte hebben voor een langetermijnvisie. Terwijl juist die nu heel hard nodig is. Drie professionals van WSP Regio Zwolle hebben een jaar lang de tijd om verder te kijken, voorbij de hectiek van de dag. Niet om het zoveelste loket te worden, maar om te inventariseren wat er al bestaat, wat werkt en die initiatieven met elkaar te verbinden. Zij worden daarin ondersteund door een zorgbestuurder en een innovator.
Zet een team van arbeidsprofessionals bij elkaar en laat ze gedurende een jaar inzoomen op één aspect binnen onze arbeidsmarktregio. Koppel ze aan een ervaringsdeskundige in dat vakgebied. En laat ze delen in de ervaringen van een werkgever met recht van spreken. Langs die route wil Werkgeversservicepunt Regio Zwolle de dienstverlening verbeteren. Zeven teams gaan aan de slag om eind 2019 met aanbevelingen te komen voor een specifieke sector. Dit keer aandacht voor Team Zorg & Welzijn.
Op de foto v.l.n.r.: Maureen Jansen, Astrid Westerbeek, Jolien Kunst, Fenna Eefting en Ellis Bijzet.
Het Team
Adviseur Maureen Jansen:“Jolien Kunst en ik werkten al langer samen op dit dossier, maar wat we vooral deden was heel hard rennen zonder een goed plan. Daarom is het heel fijn om ons hierop te kunnen concentreren.Het gevoel van ‘wij kennen elkaar wel’ bleek onze grootste valkuil. Daarom hebben we eerst veel tijd gestoken in elkaar een spiegel voorhouden. Hoe gaan we met elkaar om, wat vind je moeilijk aan de ander?”
Keuzes maken
“We hebben ook een SWOT-analyse gedaan. ‘Opportunities’ en ‘Threats’, kansen en bedreigingen – die analyse ging heel erg over onszelf. Het grappige is: wat ik als kans zag, zag Jolien als een bedreiging. Door zo’n analyse kom je daar heel snel achter. In dat hele voorbereidingstraject hebben we echt heel veel tijd gestoken. Het heeft ons bijna in tijdnood gebracht, maar nu zien we dat het heel zinvol is geweest: we vertrouwen elkaar, gunnen elkaar dingen en houden elkaar bij de les.
We hebben onszelf twee doelen gesteld. Op korte termijn gaan we onze blinde vlekken in de sector verkennen. Kinderopvang, revalidatie, ziekenhuizen, huisartsen – dat type zorginstellingen komt niet vanzelf bij ons. En misschien liggen daar best kansen maar die kennen we niet.
Op de lange termijn willen we professioneel gesprekspartner zijn op gebied van arbeidsmarktvraagstukken. Dus we moeten meer het podium zoeken. Maar ook heel bewust kiezen waar we dat doen en waar niet.”
Spilfunctie
Jolien Kunst, accountmanager: “Een krachtenveld- en stakeholderanalyse wees uit waar we met ons plan naartoe willen en wie daarin echt belangrijk zijn. Onze rol is verbinden; overal bij betrokken zijn gaan we niet redden. Maar die spilfunctie hebben we eigenlijk al: werkgevers komen naar ons toe met vraagstukken. En wij kunnen samen met werkgevers en onderwijs projecten optuigen om uitkeringsgerechtigden aan een baan te helpen, zoals een BBL-traject.
We zitten wel voornamelijk op uitvoerend niveau. Ik zou graag dat eeuwige gat met het bestuursniveau geslecht zien. Bestuurders in de zorg komen onderling wel samen maar dalen niet zo snel af om dingen concreet te maken. Ik voorzie dat wij een rol kunnen spelen in het gat daartussen. Fenna Eefting, bestuurder van Vogellanden, heeft daarin een duidelijke rol: zij heeft een goed beeld van de arbeidsmarktregio en kan ons in haar netwerk introduceren.”
Toegevoegde waarde
Adviseur Ellis Bijzet: “Werkgevers kampen met krapte terwijl heel veel kandidaten graag ‘iets’ in de zorg willen doen, maar het traject naar werk is niet altijd makkelijk. Je wilt dat mensen bevoegd en bekwaam zijn. Iemand in een uitkeringssituatie kan moeilijk drie of vier jaar naar school; dat geeft frustratie. Om daaruit te stappen pakken we zaken planmatiger aan. Hoe kunnen we vragen bundelen, zien waar kansen liggen voor mensen uit onze bestanden? Als er nu een project op ons pad komt vragen we eerst: draagt dit bij aan ons doel? Liggen er kansen en hebben wíj daarin toegevoegde waarde of kunnen we het beter doorspelen naar een ander?”
Bundeling vraag of aanbod
“In veel verzorgingshuizen ontstaan nu bijvoorbeeld mooie instapfuncties als ondersteuner op de huiskamer, waardoor verzorgenden IG worden ontlast. Dat biedt kansen voor mensen uit ons werkzoekendenbestand, want je hebt geen jaren scholing nodig. Bundelen van deze vacatures en in één keer werven lukte nog niet; het kwam voor veel werkgevers te vroeg. Wel hebben we de werkzoekenden die dit kunnen doen gebundeld, zodat dat we niet steeds weer dezelfde zoekactie hoeven doen.”
Speeddate
“Van twaalf werkgevers in de thuiszorg met dezelfde vacatures, die hetzelfde type kandidaat zoeken, hebben we de vraag wel gebundeld. In dit kader hebben we 9 mei een speeddate voor geïnteresseerde werkzoekenden gehouden. Met als voorlopig resultaat dat er ter plekke al met één kandidaat een arbeidsovereenkomst is aangegaan. Het blijkt dat werkgevers die met dezelfde problemen kampen, tijdens zo’n speeddate van elkaar kunnen leren. Ze merken dat concurrentie dan niet aan de orde is. Dát is typisch onze taak: om iedereen bij elkaar om tafel te krijgen.”
De zorgbestuurder
Fenna Eefting, bestuurder Vogellanden in Zwolle (Centrum voor revalidatie en bijzondere tandheelkunde): “Gek genoeg hebben wij op Vogellanden geen probleem: zelfs voor de moeilijk in te vullen functies, zoals GZ-psycholoog, krijgen we gewoon mensen. Ik ben daar trots op want ik hoor steeds vaker, ook van jonge mensen, dat we aantrekkelijk zijn door onze visie en de manier waarop we nastreven te werken. Zorgbedrijven zijn meestal hiërarchisch ingericht. Wij maken de transitie naar een netwerkorganisatie: niet de baas mag het zeggen, maar wie het weet. Met heel weinig management, maar des te meer leiderschap. En dat begint met: zitten de goeie mensen op de goeie plek?”
Verandering
“In deze regio zitten we regelmatig als zorgbestuurders bij elkaar, samen met opleidingsbestuurders uit de Zwolse8 en met werkbedrijven. Daar gaat het vooral over dit soort zaken en ik merk wel een verandering ten opzichte van vier jaar geleden. Maar het is een draai van 180 graden voor organisaties, waarin decennialang is gestuurd vanuit controle en verantwoording, naar toegevoegde waarde voor iedereen.
We moeten ook kritische vragen stellen aan onderwijsinstellingen om met aangepaste studievormen te komen. Nu hoor je vaak: ‘dat kan niet’. Maar kunnen we samen kijken naar wat er wél kan? Op bestuurlijk niveau, met de Zwolse8, hebben we deze handschoen opgepakt. Maar ook op operationeel niveau moet de vraag gesteld worden. En als dit team dat actief blijft doen helpt dat absoluut.”
De innovator
Astrid Westerbeek, directeur onderzoek en innovatie FWG (Advies- en onderzoeksbureau voor HR in de zorg):“In de zorg is trendonderzoek nu heel moeilijk. De krapte is zo nijpend dat iedereen zich noodgedwongen focust op het ‘nu’, met korte termijn acties om de gaten dicht te lopen. Terwijl juist nu die lange termijn visie nodig is hier uit te komen en te voorkomen dat het nogmaals gebeurt.
Er moet veel aandacht komen voor de mensen die al in de zorg werken. De achterdeur staat wagenwijd open. Waardoor verdwijnen ze na twee jaar weer? Hoe houd je het leuk en in balans en zorg je dat ze niet verzanden in bureaucratie? Daarnaast moeten we nieuwe mensen werven: uit heel andere vakgebieden, herintreders, mensen met afstand tot de arbeidsmarkt – iedereen die zich maar enigszins wil verbinden aan de sector Zorg en Welzijn.”
Kansen om creatief te zijn
“Ik vind het mooi dat dit team probeert alles wat er al is zo goed mogelijk in beeld te krijgen en te verbinden, zonder het wiel opnieuw uit te vinden. Ik heb vooral geprobeerd hen te inspireren: het is een heel leuk veld! Weliswaar met veel tekorten, maar dat biedt ook kansen om creatief te kijken naar hoe we werk kunnen verdelen, herverdelen of totaal andere functies creëren. Zodat we mensen met afstand tot de arbeidsmarkt wél een plek geven, terwijl dat eerder heel moeilijk was. Daar ligt voor hun ook een mooie rol in ondersteuning van werkgevers met expertise in hoe je kan herverdelen. Kom bij ons, wij kunnen je verder helpen, ook op gebied van wat er al te vinden is.
Samen met het veld moeten we óók kijken naar de grote ontwikkelingen. Hoe verandert het werk? Wat vragen we straks van mensen wat we nu niet vragen? Neem bijvoorbeeld een toekomstfunctie als robot-opleider. Straks gaat iemand programmeren wat robots aan zorgtaken moeten doen. Werk dat nog niet bestaat, daar moet je nu al op anticiperen.”
Heeft u hulp nodig?
Neem contact met ons op: